Algorîtma Drone-ya Xweser Dihêle ku Ji Kontrolkirina Mirov Bi Leztir Bifire

Di paşerojê de, pîlotên mirovî karîbûn di dema firîna dronên bêmirov de bi serketî ji pergalên xweser derbikevin. Lêbelê, komek lêkolînê ya ji Zanîngeha Zurichê (UZH) algorîtmayek ku vê dînamîk diguhezîne pêşxistiye. 

Ji dronan tê xwestin ku ji ber jiyana bateriya xwe ya tixûbdar bilez bin. Ev tê vê wateyê ku ew divê di demek hindik de, di nav de mîsyonên lêgerîn û rizgarkirinê, vekolînên avahî, an radestkirinê, peywiran pêk bînin. Ev bi gelemperî hewce dike ku dron di nav rêzek xalên rê de, wekî pencere, jûr, cîhên piçûk, an deverên din ên taybetî bigerin. Dema ku di van nuqteyên rê de difirin, dron di her xalê de rêgez û lezbûn an kêmbûna çêtirîn diyar dikin.

Algorîtmaya Tîmê

Algorîtmaya tîmê lêkolînê kare trajektora herî bilez bibîne ku quadrotorek, ku dronek xwedan çar perwan e, di nav rêzek xalên rê de li ser çerxekê rêve bike.

Davide Scaramuzza rêberiya Koma Robotîk û Têgihîştinê li UZH û Pêşbirka Mezin a Rizgarkirinê ya NCCR Robotics, ku berpirsiyarê fînansekirina lêkolîn.

Scaramuzza dibêje, "Drona me li ser rêyeke pêşbaziyê ya ceribandinê li dora herî bilez a du pîlotên mirovî yên cîhanî xist." "Nûzetiya algorîtmê ev e ku ew yekem e ku rêgezên dem-optimal ên ku bi tevahî sînorên dronan dihesibînin diafirîne."

Xebatên berê yên di vî warî de balê dikişandin ser hêsankirina pergala quadrotor an danasîna riya firînê, ku faktorên sînordar bûn. 

Phillip Foehn xwendekarek doktorayê ye û yekem nivîskarê gotarê ye.

"Fikra sereke ev e, li şûna ku beşên rêça firînê ji xalên rêyên taybetî re were veqetandin, ku algorîtmaya me tenê ji drone re dibêje ku di hemî xalan re derbas bibe, lê ne çawa û kengê wiya bike," dibêje Foehn.

Testkirina Algorîtmaya Nû 

Ji bo ceribandina pergala nû, tîmê algorîtma û du pîlotên mirovî li hember hev danî, heman quadrotor di nav çemberek pêşbaziyê de difirin. Wan pişta xwe da kamerayên derveyî da ku tevgera dronan bikişîne. Bi drona xweser, wan kamerayan agahdariya rast-dem ji algorîtmê re peyda kirin, wek mînak cîhê drone di her kêliyê de. 

Ji bo ku pergalek adiltir biafirînin, lêkolîneran destûr dan ku pîlotên mirovan berî pêşbaziyê li ser çerxê perwerde bikin. Tevî van hemî perwerdehiyê, algorîtma dîsa jî bi ser ket, û hemî lepên wê ji yên mirovan zûtir bûn. Di heman demê de algorîtma ji ya mirovî domdartir pêk tê. Piştî ku wê rêgeza herî baş dît, karîbû çend caran wê ji nû ve hilberîne, ya ku mirovan nikarîbû bikin.

Lekolînwan pêdivî ye ku dronek kêm-hêsabgir biafirînin heke ew dixwazin wê bikin sepanên bazirganî. Pergala heyî heya saetekê hewce dike ku komputer ji bo bûyerê trajektora dem-optimal hesab bike, û ew xwe dispêre kamerayên derveyî ku di her kêliyê de cîhê xwe hesab bike. Zanyar naha dixwazin kamerayên li ser keşfê bikin.

Tewra bi van pêşkeftinên pêwîst re, rastiya ku drona xweser dikare ji mirovan zûtir bifire pêşkeftinek girîng e.

Scaramuzza dibêje, "Ev algorîtma dikare di radestkirina pakêtê de bi dron, vekolîn, lêgerîn û rizgarkirinê û hêj bêtir serîlêdanên mezin hebe."